Wang Pong district

(Redirected from Amphoe Wang Pong)

Wang Pong (Thai: วังโป่ง, pronounced [wāŋ pòːŋ]) is a district (amphoe) in the western part of Phetchabun province, central Thailand.

Wang Pong
วังโป่ง
District location in Phetchabun province
District location in Phetchabun province
Coordinates: 16°20′28″N 100°47′36″E / 16.34111°N 100.79333°E / 16.34111; 100.79333
CountryThailand
ProvincePhetchabun
SeatWang Pong
Area
 • Total543.0 km2 (209.7 sq mi)
Population
 (2005)
 • Total38,473
 • Density70.8/km2 (183/sq mi)
Time zoneUTC+7 (ICT)
Postal code67240
Geocode6710

History

edit

The three tambons Wang Pong, Thai Dong, and Sap Poep were separated from Chon Daen district and made a minor district (king amphoe) on 1 December 1983.[1] It was upgraded to a full district on 21 May 1990.[2]

The original name of this area was Ban Wang Din Pong.

Geography

edit

Neighboring districts are (from the north clockwise) Mueang Phetchabun and Chon Daen of Phetchabun Province, Tap Khlo of Phichit province, and Noen Maprang of Phitsanulok province.

Administration

edit

The district is divided into five sub-districts (tambons), which are further subdivided into 58 villages (mubans). There are two townships (thesaban tambons) in the district: Wang Pong and Thai Dong, each covering parts of the same-named tambons. There are a further five tambon administrative organizations (TAO).

No. Name Thai name Villages Pop.
1. Wang Pong วังโป่ง 11 10,189
2. Thai Dong ท้ายดง 13 8,066
3. Sap Poep ซับเปิบ 8 4,924
4. Wang Hin วังหิน 14 9,633
5. Wang San วังศาล 12 5,661

References

edit
  1. ^ ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งท้องที่อำเภอชนแดน จังหวัดเพชรบูรณ์ ตั้งเป็นกิ่งอำเภอวังโป่ง (PDF). Royal Gazette (in Thai). 100 (179 ง special): 4237. November 15, 1983. Archived from the original (PDF) on February 14, 2012.
  2. ^ พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอห้วยผึ้ง อำเภอวังวิเศษ อำเภอคลองหาด อำเภอป่าบอน อำเภอหนองหญ้าปล้อง อำเภอวังโป่ง อำเภอควนเนียง อำเภอหนองหญ้าไซ อำเภอบ้านนาเดิม อำเภอทุ่งฝน อำเภอสร้างคอม และอำเภอทองแสนขัน พ.ศ. ๒๕๓๓ (PDF). Royal Gazette (in Thai). 107 (83 ก special): 1–4. May 21, 1994. Archived from the original (PDF) on July 18, 2011.
edit