Nederlands: In 1215 bouwde de Gentse familie Uten Hove ver van de steden en bewoning, een cisterciënzer-abdij in deze streek en luisterde toen naar de naam Oudenbosch. Deze stichting was een hervormingsbeweging binnen de benedictijnse geloofsgroep en volgde een zeer streng en sober geloofsbeleid. Vermits alle nederzettingen zich ophielden bij water, werd hier gekozen voor de nabijheid van de Ledebeek ( toen Oudenbosch-lede )

De zusters stonden in het begin zelf in voor hun onderhoud en bewerkten de gronden rond de abdij. Maar door het woeste karakter van deze streek en het moerassig klimaat bleven overstromingen niet uit. Door de vele tegenslagen besloten de zusters opnieuw te verhuizen naar Heusden ( Nieuwenbosch ) De site op Oudenbosch bleef een soort refuge en de gronden bleven bewerkt en begraasd door schapen en koeien. Wat heel belangrijk was, is de begrazingsdichtheid die men toen hanteerde. Het aantal vee dat men toen inzette op de hooilanden, zijn de aantallen die natuurverenigingen momenteel inzetten om de weilanden te begrazen zonder bemesting ! Dit moeten prachtige hooilanden zijn geweest. Toen ook de bevolking in het graafschap Vlaenderen begon te groeien, nam ook de landbouwproductie op Oudenbosch toe en werden meer gronden bewerkt en uitgebaat. Er ontstond een heidelandschap met zijn typische flora en vennen. Alhoewel het natuurreservaat ' De Venne' nog verwijst naar dit verleden, is van een ven geen sprake meer. Het natste plekje van Oudenbos werd keer op keer vruchteloos bewerkt en uiteindelijk verwaarloosd. Rond de jaren 1960 is er duidelijk sprake van hooilandbeheer en het is in deze toestand dat we De Venne proberen te herstellen. Eind vorige eeuw was het prachtige gebied in een verregaande successie naar bos verzeild geraakt.

Maar terug naar de Middeleeuwen. De Lede was bevaarbaar en werd regelmatig uitgebaggerd. In 1402 werd de landbouwuitbating van het klooster Oudenbosch verpacht, en in 1550 werd het ganse land in drie grote stukken verdeeld en verpacht aan elk een andere landbouwer. Het Oost, midden, en Westdeel was een feit. In de loop van de eeuwen werden de gronden steeds meer onderverdeeld en verpacht aan anderen. Zo waren er midden de 17° eeuw reeds een 140-tal pachters. Van een klooster is dan al geen sprake meer, en nog steeds weet men niet waar dit gebouw heeft gestaan. De abdijhoeve ( nu het Hooghuis in de Nonnenbosweg ) werd omgebouwd tot kasteleinshoeve, en is momenteel het oudste huis van Lokeren, en dateert van 1558. Dit huis deed toen dienst als een soort conciërge-woning, maar werd ook al meerdere malen verbouwd. Van een origineel huis is geen sprake meer, alhoewel binnenin nog authentieke strukturen aanwezig zijn.