Draft:Nehat Bellçishta

Caption text

Born	Diber	1933
Died	Diber	2012
Occupation	Profesor, Themelues i Shoqates "Perpjekja"

Jeta

Nehat Bellçishta, biri i Saliut dhe i Jumnijes (Jumnija- bija e Aqif Fetabegut), lindi dhe u rrit në Dibër me vitin 1933. Pati një femijri te veshtirë, meqe babait te tij Saliut me okupimin e trojeve shqiptare nga ana e serbis, ja konfiskuan Çifligun ne fshatrat e Ohërit : Vellmen dhe Bellçishten, nga i cili e ka edhe mbiemrin. Jumnija mbet e vejë shum e re, por me sakrifica te shumta, arriti ti shkolloj te giithe femijet, Merzuka, Nazime, Lamika, Nehat, Atli të cilet me vone kontribuan shum ne arsim dhe kultur Ai është një prej figurave më të shquara në fushën e arsimit dhe kulturës në këtë rajon, duke lënë gjurmë të thella në formimin arsimor dhe njerëzor të shumë gjeneratave.

Formimi dhe Arsimimi

Që në moshë të re, Nehat Bellçishta u dallua për pasionin e tij për dijen dhe përkushtimin ndaj mësimdhënies. Arsimin e tij fillor e nisi në Dibër, por më pas vijoi shkollimin në disa qytete të ndryshme të rajonit, duke përfshirë Tiranën, Shkupin dhe Beogradin. Nehati ishte pjesë e brezit të parë të mësuesve shqiptarë që dolën nga Normalja “Nikolia Karev” në Shkup, ku përfundoi shkollimin e tij të mesëm pedagogjik. Kjo periudhë e hershme e jetës së tij e përgatiti për një karrierë të gjatë dhe të suksesshme në mësimdhënie.

Pas përfundimit të Normales, në një moshë të re, në vitin 1950 kur ishte vetëm 17 vjet, Nehati u dërgua si mësues në fshatin Vrapçishtë të Gostivarit për të dhënë mësim në lënden e gjuhës shqipe. Me këtë detyrë, ai u bë një ndër mësuesit më të rinj në historinë e arsimit shqiptar në Maqedoni

Pasi përfundoi shërbimin e tij në fshat, Nehat Bellçishta vazhdoi studimet në Universitetin e Beogradit, ku u specializua në albanologji. Aty, ai ishte ndër studentët shqiptarë që luajti një rol të rëndësishëm në themelimin e Shoqatës “Përpjekja” më 22 nëntor 1957, e cila kishte për qëllim promovimin e vlerave kulturore dhe kombëtare shqiptare në ish-Jugosllavi. Kjo shoqatë ishte një qendër e rëndësishme për ngritjen e vetëdijes kombëtare midis studentëve shqiptarë dhe për mbrojtjen e identitetit të tyre në një mjedis të vështirë dhe të politizuar.

Karriera dhe Kontributi në Arsim

Pas përfundimit të studimeve. Pavarësisht sfidave politike të kohës, ai arriti të mbante një qëndrim të fortë duke qënë mesimdhënës dhe student në të njejtën kohë.

Ai dhe disa prej kolegëve të tij, të cilët kishin përfunduar studimet e larta, u angazhuan në përhapjen e arsimit dhe në edukimin e popullatës shqiptare në Maqedoni.

Përkundër moshës së tij të re, ai arriti të fitojë respektin dhe dashurinë e nxënësve të tij, dhe shpejt u bë një figurë e dashur dhe e respektuar në komunitetin ku punonte.

Puna si Profesor

Një ndër arritjet më të rëndësishme të karrierës së Nehatit ishte puna e tij si profesor në Gjimnazin “28 Nëntori” (Zeravko Cockovski) në Dibër. Gjatë kësaj periudhe, ai u bë një prej profesorëve më të respektuar në shkollë, duke dhënë mësim në lëndë të ndryshme si gjuhë shqipe, letërsi, histori, latinisht. Pavarësisht se në disa raste i duhej të ligjëronte jashtë fushës së tij të specializimit, ai gjithmonë tregoi një përgatitje të shkëlqyer dhe një përkushtim të madh ndaj mësimdhënies.

Një tjetër aspekt i rëndësishëm i karrierës së tij ishte kontributi i tij në hapjen dhe zhvillimin e shkollave të reja në Dibër dhe rrethinat e saj. Ai ishte ndër të parët që kontribuoi në themelimin e Gjimnazit “28 Nëntori”, duke punuar vullnetarisht së bashku me profesorë të tjerë të njohur të asaj kohe, si Bardhyl Cami dhe Muhamet Paçuku.

Roli në Shoqëri dhe Trashëgimia Kulturore

Në të gjitha pozitat dhe detyrat që mbajti gjatë karrierës së tij, Nehat Bellçishta mbeti një model i përkushtimit dhe integritetit. Ai u njoh dhe u respektua jo vetëm për aftësitë e tij profesionale, por edhe për vlerat e larta njerëzore që i përçonte të gjithë ata që e rrethonin.

Pensionimi dhe Reflektimi

Në vitet e fundit të karrierës së tij, Nehat Bellçishta vazhdoi të japë mësim në Gjimnazin “28 Nëntori” në Dibër, duke lënë pas një trashëgimi të pasur. Edhe pse ishte afër pensionit, ai nuk reshti së kontribuari në edukimin e brezave të rinj, duke mbetur gjithmonë një figurë e dashur dhe e respektuar në komunitetin e tij.

Në një intervistë për gazetën “Flaka e Vëllazërimit”, ai shprehu dashurinë dhe përkushtimin e tij ndaj profesionit të mësuesisë, duke thënë se nuk ka asgjë më të bukur dhe më humane se ky profesion. Për të, mësuesia ishte më shumë se një punë – ishte një mision jetësor që e kishte përmbushur me plot dashuri dhe përkushtim për gati pesë dekada.

Karriera e Nehatit zgjati 47 vite.