Master Sheikh Ali Akbar Tehrani
Aref Rabbani, professor of ethics, Sheikh Ali Akbar Tehrani, was born in Tehran on March 16, 2013. He had three children, two daughters and a son. His wife died at a young age and the professor did not marry after him. And they took on the responsibility of the children alone.
In the year one thousand three hundred and fifty-five, thanks to God Almighty and with the special care of Imam Asr (as), the lessons of principles, beliefs and ethics were held in the name of Ali Akbar (as) Intercessor Board in the west of Tehran, on Khosh Kooi Salsabil Street. Eager young people were added to the population of this meeting. Every Friday night, as well as on the nights of Eid and the nights of the death of the Infallible Imams (AS) and on the nights of Muharram, more than a thousand loved ones of the province gathered in his house around the sun of his existence More than forty countries of the world watched and listened to his speeches live from his official website as well as most of the cities of Iran.
During the Taghut period, they were always under the supervision of SAVAK elements. They were present in the bloody scenes of the victory of the Islamic Revolution.
They have never received money from anyone for the pulpit and the class. From an early age, he started his blessed life in Tehran market with hard work and believing in eating a halal day from the reach of his arm. They did.
The face of the Master was a sign of the promised paradise. The sea is full of glory, the charm of light and greatness, white and thick eyebrows.
Many were healed by their prayers. It had happened a long time ago that they had fed a large number of people with a small meal by the will of God. It had happened a lot that they had answered the questions of the disciples without asking questions. They use what they have only for the pleasure of God.
His mysticism is practical and they said in this regard: Mysticism is neither readable nor written, but it can be achieved through self-sacrifice and righteous deeds. They feared the great torment of God.
The delegation of intercessors to Imam Ali Akbar (AS) was the door of divine mercy. And there was a carpet of angels on the floor of the rooms.
The words of Aref Rabbani, the moral teacher of Sheikh Ali Akbar Tehrani, reflected the passionate song of creation in words full of intimacy and honesty. Like a clear spring that comes from the side of the palace on the threshold of which Gabriel (AS) stands, and in its water Muhammad (PBUH) washes his hands and face, and Saqqa Ashegh brings a cup full of the province to drink and Hussein (AS) Help.
After offering prayers and reciting the Qur'an and listening to speeches and mentioning the calamity of the Ahl al-Bayt (AS), which was accompanied by tea and sweets, they set the dinner table, everyone ate dinner and said goodbye to Master one by one after dinner. Everyone poured out his darkness as much as he could, took the light and left.
The dishes were washed by the children of the delegation, the tea after dinner was Mr. Nemati, which could not be found anywhere else. Gradually the rooms became empty, but a number of young people were still sitting, and the master, like a kind father, was answering their questions.
Aref Rabbani, Master of Ethics, Sheikh Ali Akbar Tehrani, had woven a separate taffeta and was one of the divine reserves for the end times. Master Tehrani drank science from the clear source of the province.
In this world full of blasphemy, polytheism and sin, he was like clear water that raised the dead left in ignorance. He was a great jihadist who broke the idols of the soul. He was a sweet and clear sea that was never affected by evil spirits. He was a bearer of good news and a warner. He never asked anyone for a wage for his hard work for Islam, but always benefited from the blessings of the poor, the poor, the orphans and the destitute.
He walked on the ground humbly and if he made the audience, he would answer them ignorantly with a healthy speech and with patience and gentleness.
Sheikh Ali Akbar Tehrani was a piece of paradise in the darkness of the apocalypse, he was so immersed in the love of the Lord of the universe that the breeze on his face filled the human body and soul with the syrup of love.
He had to see her and sit next to her and be filled with love.
If we say it was a flower, we did not fulfill its right because it was higher than a flower. If we say that a light was on in the darkness of ignorance, we still oppress him because he was higher than the sun.
He was the servant of Imam al-Zaman (as) and the awakening of the pious. He spoke the truth without any fear of anyone. His house was a refuge for the believers and the repentant. The master believed that one should not go hand in hand until the Imam of Time (as) appears, but should be made a helper for the Imam.
He was so extinct in the blessed existence of Imam al-Zaman that he did not breathe a sigh of relief of Imam al-Zaman.
After 40 years of struggle in the way of God and holding ethics and Quran lessons, he passed away at noon on Wednesday, November 5, 2016, and on Thursday, November 6, 2016, his holy body was buried in the 10th section of Behesht Zahra Salam. God Almighty was buried.
I despise God in these sentences if I have damaged the beauty of this clear sea.
And as a master, I look forward to the day when the sun of the sky of the province of Qaem Al-Muhammad (pbuh) overcomes the ignorance of the world with the Qur'an and Sunnah and opens the gates of Paradise to the earth.
استاد شیخ علی اکبر تهرانی عارف ربانی استاد اخلاق شیخ علی اکبر تهرانی در بیست و پنجم اسفند ماه سال یکهزار و سیصد و شانزده در تهران دیده به جهان گشودند دارای سه فرزند, دو دختر و یک پسر بودند، همسر ایشان در جوانی فوت نمود و استاد بعد از ایشان ازدواج ننموده و بار مسئولیت فرزندان را به تنهایی بر دوش گرفتند.
در سال یکهزاروسیصدوپنجاه و پنج به لطف خدای متعال و با عنایت خاصه ی امام عصر (عج) جلسات درس اصول و عقاید و اخلاق را با نام هیات متوسلین بحضرت علی اکبر (ع) در غرب تهران در خیابان خوش کوی سلسبیل برقرار کردند و با سیل جوانان مشتاق روز بروز به جمعییت این جلسه افزوده میشد . هر شب جمعه و همچنین شبهای عید و شبهای وفات امامان معصوم (ع) و شبهای محرم بیش از هزاران نفر دلباخته ی ولایت در منزل ایشان گرد خورشید وجودش جمع می شدند و از سخنان سراسر نور ایشان که برگرفته از قران و حدیث است بهره ها می بردند , بیش از چهل کشور جهان بطور زنده از سایت رسمی ایشان و همچنین اکثر شهرهای ایران عزیز ، بیننده و شنونده سخنان ایشان بودند .
Professor Sheikh Ali Akbar Tehrani در دوران طاغوت همواره تحت نظر عناصر ساواک بودند در صحنه های خونین پیروزی انقلاب اسلامی حضور داشته و علاوه بر تربیت نیروهای مومن و مبارز ، با چاپ و تکثیر اعلامیه ها و برگزاری مجالس سخنرانی نقشی فعال در پیروزی انقلاب داشته اند
برای درس منبر و کلاس هرگز از کسی وجهی دریافت ننموده اند . از اوان نوجوانی با کار و زحمت و با اعتقاد به خوردن روزی حلال از دسترنج بازوی خویش عمر پر برکت خود را به کسب در بازار تهران شروع و آخر عمر با برکت شان نیز از این مسیر ارتزاق نموده و امور بسیاری از مستمندان و هیات را اداره می نمودند.
سیمای استاد نشانه ای از بهشت موعود بود دریای است لبریز از شکوه جذابیت نور و عظمت , ابروان سفید و پرپشت بر آن سیمای ملکوتی سایه بر چشمانی افکنده است لبریز از آرامش و عطوفت و معنوییت و مهربانی.
بسیاری به دعای ایشان شفا یافتند بسیار پیش آمده بود که با یک غذای اندک جمعییت بسیاری را به اراده خداوند طعام داده اند بسیار پیش آمده بود که سوالات شاگردان را بدون پرسش پاسخ گفته اند . آنچه دارند فقط برای رضای خدا بکار می گیرند .
عرفان ایشان عملی است و در این باره می فرمودند : عرفان نه خواندنی است نه نوشتنی بلکه با ایثار و عمل صالح بدست می آید.استاد همواره مردم را از دچار شدن به سرگذشت قوم نوح ,عاد , ثمود و ... که در اثر سرپیچی از حکم خداوند به عذاب بزرگ گرفتار شدند بیم می دادند .
هیات متوسلین به حضرت علی اکبر (ع) باب رحمت الهی بود در آنجا همه چیز برای خدا و از جانب خدا بود . و فرشی از پر وبال ملائکه بر کف اتاق ها گسترده بود.
سخنان عارف ربانی استاد اخلاق شیخ علی اکبر تهرانی انعکاس نغمه شور انگیز آفرینش در کلماتی لبریز از صمیمیت و صداقت بود . همچون چشمه زلالی که می آید از کنار قصری که بر آستانه ی آن جبرئیل (ع) ایستاده ، و در آب آن محمد (ص) دست و روی شسته ، و سقای عاشق جامی لبریز از ولایت پیش آورده تا بنوشی و حسین (ع) را یاری کنی .
بعد از اقامه نماز و تلاوت قرآن و استماع سخنرانی و ذکر مصیبت اهل بیت (ع) که همراه با صرف چای و شیرینی بود سفره شام را می انداختند همه شام می خورند و یکی یکی بعد از شام با جناب استاد خداحافظی می کردند. هر کس به اندازه ی ظرفیت خود ظلمتهایش را ریخته ، نور گرفته و می رفت.
ظرفها بوسیله بچه های هیئت شسته می شد , چای بعد از شام جناب استاد نعمتی بود که جای دیگر کمتر پیدا می شد. اندک اندک اتاقها خلوت می شد اما تعدادی جوان همچنان نشسته بودند و استاد چون پدری مهربان به سوالاتشان جواب می دادند .
عارف ربانی استاد اخلاق شیخ علی اکبر تهرانی تافته ای جدا بافته بودند و یکی از ذخائر الهی برای آخرالزمان بودند , استاد تهرانی علم را از سرچشمه زلال ولایت نوشیده بودند او هرگز نفس خود را خدای خود نگرفته بودند .
در این جهان پر از کفر و شرک و گناه او چون آبی زلال بود که مردگان مانده در جهل را زنده می کردند. او جهادگری بزرگ بود که بتهای نفس را می شکست . او دریایی شیرین و زلال بود که ارواح خبیث ، هرگز در وی اثر نگذاشته بودند . او مژده دهنده و بیم کننده بود . هرگز به خاطر زحمات سنگینی که برای اسلام کشیده از کسی مزد نخواسته بلکه همواره تهی دستان و فقیران و یتیمان و بیکسان از خوان نعمت او بهره برده و ارتزاق می نمودند ,
در زمین راه می رفت از روی تواضع و اگر مخاطب میساخت ایشان را جاهلی جواب میگفت با گفتاری سالم و با مدارا و ملایم.
شیخ علی اکبر تهرانی قطعه ای از بهشت بود در ظلمات آخرالزمان ، چنان در عشق پروردگار عالم غرق بود که نسیم رخسارش جسم و روح انسان را از شربت عشق لبریز می ساخت .
باید او را می دید و در کنارش می نشست و لبریز می شد از عشق.
اگر بگوییم گل بود حقش را ادا نکرده ایم چون بالاتر از گل بود . اگر بگوییم چراغی روشن بود در تاریکی جهل ، باز هم به او ظلم نموده ایم چون او از خورشید هم بالاتر بود.
او نوکر امام زمان (عج) و بیدار کننده ی پرهیزگاران بود . سخن حق را بی هیچ ترس و واهمه ای از کسی بر زبان جاری می کرد . خانه اش پناه گاه مومنان و توبه کنندگان بود. استاد معتقد بود نباید دست روی دست گذاشت تا امام زمان (عج) ظهور فرمایند ، بلکه باید برای حضرت یاور ساخت.
او چنان در وجود مبارک امام زمان محو بود که یک نفس بی یاد امام زمان نمی کشید .
ایشان بعد از 40 سال مجاهدت در راه خدا و برگزاری جلسات درس اخلاق و قرآن ، در ظهر روز چهارشنبه 14 ام آبان ماه 1399 چشم از جهان فروبستند و در روز پنج شنبه 15 ام آبان ماه 1399 پیکر مطهر ایشان در قطعه 10 ام بهشت زهرا سلام اله علیها به خاک سپرده شد .
این حقیر در این جملات چنانچه لطمه ای به زیبایی این دریای زلال وارد آورده ام از خداوند بزرگ طلب عفو دارم.
و همچون استاد چشم به روزی دارم که خورشید آسمان ولایت قائم آل محمد (عج) با قرآن و سنت بر جهل عالم غلبه نماید و دروازه های بهشت را به روی کره ی خاک بگشاید.
اکنون در حالی شانه قلم از گیسوی دیباچه جدا می گردد که هزاران پیچش مو نانموده و هزاران اشاره از من و ما در پرده مانده است.